Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.
amartia, zn. vr. van ἁμαρτάνω G00264; TDNT - 1:267,44;
1) gelijk aan ἁμαρτάνω G00264; 1a) zonder aandeel zijn in; 1b) het doel missen; 1c) dwalen, zich vergissen; 1d) afdwalen van het pad van oprechtheid en eer, verkeerde dingen doen of een verkeerde weg gaan; 1e) afdwalen van de wet van God, Gods wet schenden, zondigen; 2) dat wat verkeerd gedaan is, zonde, overtreding, schending van de goddelijke wet in gedacht of in daad; 3) collectief, het geheel van zonden bedreven door een enkele persoon of door velen;
Bronnen
Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)
ἁμαρτία, -ας, ἡ (< ἁμαρτάνω, q.v.), [in LXX chiefly for חַטָּאת H2403 and cogn. forms, also for פֶּשַׁע ,עָוֹן H6588,H5771, etc.;] prop. a missing the mark; in cl. (v. reff. to CR in MM, VGT (a) guilt, sin (Plat., Arist., al.); (b) more freq., from Æsch. down, a fault, failure. In NT (as LXX) always in ethical sense; 1. as a principle and quality of action, = τὸ ἁμαρτάνειν, a sinning, sin: Ro 5:12, 13 20; ὑφ’ ἁμαρτίαν εἶναι, Ro 3:9; ἐπιμένειν, Ro 6:1; ἀποθνήσκειν, νεκρὸν εἶναι τῇ ἁ., Ro 6:2, 11; τὴν ἀ. γινώσκειν, Ro 7:7; σῶμα τῆς ἁ., Ro 6:6; ἀπάτη τῆς ἁ., He 3:13; personified as a ruling principle, ἁ. βασιλεύει, κυριεύει, etc., Ro 5:21 6:12, 14 7:17, 20; δουλεύειν, Ro 6:6; δοῦλος τῆς ἁ., ib. 17; νόμος τῆς ἁ., Ro 7:23 8:2; δύναμις τῆς ἁ., I Co 15:56 (cf. Ge 4:7). 2. As a generic term (disting. fr. the specific terms ἁμάρτημα, q.v., etc.) for concrete wrongdoing, violation of the divine law, sin: Jo 8:46, Ja 1:15, al.; ποιεῖν (τὴν) ἁ., Jo 8:34, II Co 11:7, I Jo 3:8; εἴχειν ἁ., Jo 9:41 15:22, 24 19:11, I Jo 1:8; in pl. ἁμαρτίαι, sin in the aggregate, I Th 2:16 (v. Milligan, in l.); ποιεῖν ἁμαρτίας, Ja 5:15; πλῆθος ἁμαρτιῶν, Ja 5:20, osisRef="1Pet.4.8"I Pe 4:8; ἄφεσις ἁμαρτιῶν, Mt 26:28, Mk 1:4, al.; ἐν ἁμαρτίαις εἶναι, I Co 15:17; collectively, αἴρειν τὴν ἁ. τ. κόσμου, Jo 1:29; ἀποθνήσκειν ἐν τῇ ἁ., Jo 8:21. 3. = ἁμάρτημα, a sinful deed, a sin: Mt 12:31, Ac 7:60, I Jo 5:16.SYN.: v.s. ἁμάρτημα.
Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)
ἁμαρτ-ία, ἡ,
