Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.
Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)
ὑπο-μονή, -ῆς, ἡ (ὑπομένω) [in LXX for מִקְוֶה H4723 and cogn. forms; freq. in IV Mac ;] 1. a remaining behind (Arist.). 2. patient enduring, endurance: Lk 8:15 21:19, Ro 5:3, 4 15:4, 5, II Co 6:4 12:12, Col 1:11, II Th 1:4, I Ti 6:11, II Ti 3:10, Tit 2:2, He 10:36, Ja 1:3, 4 5:11, II Pe 1:6, Re 2:2, 3, 19 13:10 14:12; δι’ ὑπομονῆς, Ro 8:25, He 12:1; c. gen. pers., II Th 3:5 (ICC, in l.), Re 3:10; c. gen. rei, Ro 2:7, II Co 1:6, I Th 1:3; seq. ἐν, Re 1:9.†SYN.: v.s. μακροθυμία G3115, and cf. Hort on Ja 1:3
Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)
ὑπομονή, ἡ,