Literatuur
Bijbelteksten

Chaldeeën

Chaldeeën, een semitisch volk die in de 10de en 9de v.C. vanuit de Syrische woestijn het stroomgebied van de Eufraat begonnen binnen te dringen. In eerste instantie was het Assyrië dat hun het hoofd moest bieden en dit koninkrijk wist zich maar met moeite staande te houden. De Chaldeën trokken daarop richting het zuiden waar een vrij zwak Babylonisch koninkrijk lag waar zij zich vestigden. Hieruit ontwikkelden zij zich tot een politiek machtige staat en worden ze ook wel de Babyloniërs genoemd. Vandaar dat in de Bijbel nog regelmatig ze Chaldeën worden genoemd (Jer. 37-38; Hab. 1; ev.)

Bijbel

De Chaldeeën waren een Semitisch volk dat reeds vanaf het eind van het 2^de millennium bekend was in Zuid-Babylonië, pas later in de 6^de eeuw v.C. werd het een aanduiding voor heel Babylonië. Ze waren half-nomaden die de woestijnen tussen Noord-Arabië en de Perzische Golf bewoonden (cf. Job 1:17) en zich oa. hadden gevestigd in Ur. In de 6de eeuw kwamen ze steeds meer aan de macht en streed farao Necho II tegen Nabopolassar in 605 v.C. (Slag bij Karkamish) om de Babyloniërs tegen te houden. Het is deze slag waar de profeet Habakuk het over heeft (cf. 2 Kron. 35:20). 

Aangemaakt op 10 augustus 2008

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!