Literatuur
Bijbelteksten

Assyrië en Duitsland in het Brits Israël

Edward Hine kwam met het idee, nog steeds actueel in het Brits-Israël, dat moderne Duitsers afstammen van de oude Assyriërs. Dit idee heeft geen enkele valide basis in de geschiedenis, taalkunde of genetica.

Beschrijving

Het idee kan worden herleid tot Edward Hine, een vroege voorstander van het Brits Israëlisme (Edward Hine. "The British Nation Identified with Lost Israel"), die stellen dat de Angelsaksen afstammen van de tien verloren stammen van Israël. Het verband tussen het Brits Israelisme, Assyrische en Germaanse banden wordt in hypothetische zin door de Britse schrijver Edward Hine vergeleken tussen het oude Assyrië en het naburige Israël met het 20^ste eeuwse Groot-Brittannië en Duitsland. John Wilson, de intellectuele stichter van het Brits Israël, was van mening dat niet alleen het volk van Groot-Brittannië, maar alle Germaanse volkeren afstamden van de tien verloren stammen. De Israëlische natie en de buren van de Assyriërs hebben dezelfde lijn gekozen, maar het lijkt erop dat de Israëlieten en hun buren (die de tien verloren stammen in gevangenschap in Assyrië had meegenomen). Evenzo de status van Groot-Brittannië en Duitsland als twee grote machten van de moderne tijd van het Koninkrijk Israël en Assyrië. Er waren dus twee originele concurrerende opvattingen over de relatie tussen de Duitsers en het Brits Israël; of het Britse volk, alleen, werd geïdentificeerd met de stammen van Israël (Edward Hine) of zij omvatten de Duitsers (John Wilson) en andere Europese volkeren (inclusief de Nederlanders en Scandinaviërs; The Standard of Israel, 1876, Vol II, p. 100). De tien stammen van Israël waren opgenomen in het Britse ras en sloten de continentale Duitse of Duitse volkeren uit, die beweerden afstammelingen te zijn van Assyriërs en niet van Israëlieten (Life From The Dead, 1874, Vol. I, pp. 327-328). Hine geloofde dat alle stammen van Israël zich alleen in Groot-Brittannië vestigden, met Manasse die de Amerikanen werd (die voornamelijk afstamden van Britse afkomst). Hine had de tien stammen geïdentificeerd als zijnde in Groot-Brittannië in die zin dat Efraïm de dronkaards en ritualisten waren, Ruben de boeren, Dan de zeelieden, Zebulon de advocaten en schrijvers, Asher de soldaten enz., Of dat stammen regionale of lokale mensen waren Groot-Brittannië (Edward Hine, The English Nation Identified with the Lost House of Israel by Twenty-Seven Identifications, (Manchester: Heywood, 1870), p. v.). Hine's particularistische Brits Israëlieten, die beweerden dat andere Europeanen afstamden van de verloren stammen van Israël, niet Groot-Brittannië (The Standard of Israel, 1876, Vol.II, p. 101).

Hine geloofde dat alle in de Bijbel genoemde oude volkeren in de moderne wereld aanwezig moeten zijn, opdat de profetieën over hen kunnen worden vervuld. Als ze 'verloren' zijn in het verleden, zijn ze gewoon gemigreerd naar een nieuwe regio, hun etnoniem veranderd en hun geschiedenis vergeten. Aangenomen dat de Assyriërs een "verloren" volk waren, en hij maakte in zijn geschriften geen melding van de moderne Assyrische gemeenschap in het Midden-Oosten - een gemeenschap die in die tijd grotendeels onbekend was in Europa. Hoewel Assyrië in de Bijbel wordt afgeschilderd als een van de grote vijanden van Israël, deed hij moeite om uit te leggen dat hij Duitsland niet als een vijand van Groot-Brittannië beschouwde, en zijn geschriften verraden geen anti-Duitse gevoelens. In zijn zevenenveertig identificaties gaf hij wel toe: 'De Duitsers zijn niet onze vijanden en er zijn aanwijzingen dat ze onze vijanden niet konden worden' (Banner of Israel, 1917, p. 296). Latere schrijvers in zijn traditie hebben Duitsland echter vaak in de Bijbelse rol van Assyrië als vijand van Groot-Brittannië geplaatst.

Het Brits Israëlisme vergelijkt vaak het militarisme van het Duitse rijk met dat van het Neo-Assyrische rijk zoals verteld in de Bijbel, door analogie tot oprichting van Groot-Brittannië als de bedreigde partij, met het Koninkrijk Israël. Na de Tweede Wereldoorlog, de vergelijking die bedoeld is als brutaliteit tegen de Joodse bevolking (Julia M. O'Brien, Nahum and Atrocity, p. 115).

Gesta Treverorum

De Gesta Treverorum vermeldt een legende van een prins Trebeta die de stad Trier (Duitsland) in 2053 v.C. bouwde (1300 jaar vóór de oprichting van Rome in 753 v.C.!) De Brits Israëlieten geloven op basis hiervan dat de oude Assyriërs een enorm grondgebied hadden (Herman L. Hoeh, Compendium of World History, Vol. 2 Hfd. 3). Er is echter geen enkel bewijs hiervoor.

Op basis van Jesasja 7:17ev. menen de aanhangers van Brits Israël dat een klein gedeelte van de Joden naar Duitsland zijn gedeporteerd (in de Bijbel lezen we dat ze naar “Chalach, aan de Chabor, de rivier van Gozan en in de steden der Meden” worden gedeporteerd; 2 Kon. 17:6; 1 Kron. 5:26). Om dit te ondersteunen wordt vaak de Judaesaptan, een fictief koninkrijk in Oostenrijk (Jewish Virtual Library, Austria), aangehaald (Betty Matteson Rhodes, "Brit-Am Now 21" op britam.org).

Aangemaakt 23 juli 2019

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!