Donatisme

Donatisme (Latijn Donatismus, Grieks Δονατισμός) was een ketterij die leidde tot scheuring in de kerk van Carthago van de vierde tot de zesde eeuw na Christus. Donatisten voerden aan dat christelijke geestelijken foutloos moeten zijn opdat hun bediening doeltreffend zou zijn en hun gebeden en sacramenten geldig zouden moeten zijn. Donatisme vond zijn oorsprong in de al lang bestaande christelijke gemeenschap van de provincie Romeins Afrika (nu Algerije en Tunesië) in de vervolging van christenen onder Diocletianus. Vernoemd naar de Berberse christelijke bisschop Donatus Magnus, bloeide het Donatisme tijdens de vierde en vijfde eeuw


Aangemaakt 17 maart 2020



Commentaar

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!