Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
De Grot van Zedekia, ook wel Salomo's steengroeve of koninklijke groeve genoemd, is een kalksteengroeve met een oppervlakte van meer dan 20.000 m2, onder de Oude Stad van Jeruzalem.
Als verklaring voor de naam is er een legende (deels op de Bijbel gebaseerd) dat koning Zedekia via de vele gangenstelsels van deze groeve uit Jeruzalem zou zijn gevlucht (Jer. 52:7; Ezech. 12:5) toen de soldaten van Nebukadnezar de stad binnendrongen (586 v.C.; 2 Kon. 25:1ev.). Later is hij alsnog gevangen genomen ter hoogte van Jericho (2 Kon. 25:5; Jer. 52:8).
De tegenwoordige ingang van de groeve is een honderdtal meter oostelijk van de Damascuspoort bij de stadsmuur.
Het is uitgehouwen over een periode van enkele duizenden jaren en is een overblijfsel van de grootste steengroeve in Jeruzalem, die zich uitstrekt van Grot van Jeremia en de Graftuin tot de muren van de oude stad. Voorbij de smalle ingang loopt de grot af in een enorme 300 meter lange auditoriumachtige kamer. Druppels water, bekend als "Zedekia's tranen", druppelen door het plafond.
Voorbij het 'auditorium' zijn een reeks kunstmatige galerijen die door vroegere steenhouwers zijn uitgehouwen in chaotische, soms bizarre patronen en formaties. Paden geven toegang tot elke hoek van het steengroevesysteem, wat minstens 30 minuten duurt om grondig te verkennen. Beitelmarkeringen zijn in veel secties zichtbaar en in sommige galerijen zijn enorme, bijna voltooide bouwstenen te zien en welke blijkbaar ooit bestemd waren voor een gebouw. Op enkele plaatsen zijn op de stenen Arabische, Griekse, Armeense en Engelse teksten in houtskool of gegraveerde graffiti (bijv. "W. E. Blackstone Jan. 1889") te vinden.
De groeve wordt als de 'koninklijke grotten' reeds vermeld door Josephus (Fl. Josephus, Jewish Wars, V:5, 147), terwijl de Midrash Bamidbar Rabbah de volgende vermelding geeft "Iemand die de sabbat in een grot heeft gehouden, ook al lijkt het op de grot van Zedekia, die 18 mijl lang was, kan er doorheen lopen…".
In 1854 wandelde Dr. James Turner Barclay (1807-1874), een vooraanstaande Amerikaanse Bijbelgeleerde die in Jeruzalem werkte, met zijn zoon en zijn hond buiten de muren van de oude stad toen zijn hond plotseling verdween. Op deze manier herontdekte hij de grot.
Onderzoek door Charles Simon Clermont-Ganneau in 1873-1874 in het oostelijke gedeelte van het grottenstelsel leverde onder andere als vondst een gebeeldhouwde tekening van een cherub die verdacht veel lijkt op een Lamassu (C.S. Clermont-Ganneau, p. 243).
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het als een schuilplaats ingericht mochten de Duitsers Jeruzalem bombarderen.
In de jaren 90 van de vorige eeuw was er het plan om in de nabijheid van deze grot een 'Bijbels evenementenpark' te bouwen (DeMorgen, 7 juli 1998; LeidschDagblad, 7 juli 1998).
Zoals bij de meeste archeologische plekken in Israël ontkennen de Palestijnen deze en proberen het op allerlei manieren te ontkennen, zo stellen zij dat de naam "Grot van Zedekia" pas in moderne tijd is gegeven om zo het gebied te judaïseren (Dr. Wasfi Kailani, Israeli ViolatIons, p. 16; Sami Khader, Means of Displacement, p. 35), hierbij bewust ontkennend dat al vele eeuwen dit grottencomplex zo wordt genoemd en daarmee zelf aan geschiedsvervalsing doen.
Ook de vrijmetselarij heeft bepaalde claims op de grot, omdat ze menen dat koning Salomo de allereerste vrijmetselaar was. Om die reden houden ze jaarlijks daar een ritueel (Freemasonry in the Holy Land).
Aangemaakt 11 april 2020
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
