Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Besnijdenis (Hebreeuws מוּלָה H4139, Grieks περιτομή G4061), ook wel Circumcisie genoemd; een chirurgische ingreep waarbij de voorhuid, die de eikel (=voorste deel van het mannelijk lid) bedekt, verwijderd wordt.
De besnijdenis geldt als initiatierite in het ‘verbond van Abraham’, welke beschreven wordt in Genesis 17:9-14 en vindt plaats op de 8ste dag.
Opvallend is dat in twee gevallen wordt gesproken over een vuurstenen mes welke voor de besnijdenis gebruikt moest worden. De eerste keer als Zippora deze gebruikt om haar zoon mee te besnijden (Ex. 4:25) en de andere als Jozua opdracht krijgt om deze vuurstenen messen te maken voor dit doel (Joz. 5:2-3).
We lezen dat zowel Johannes (Luk. 1:59) als Jezus (Luk. 2:21) op de achtste dag wordt besneden. Ook zien we dat bij sommigen van de eerste christenen de besnijdenis zeer belangrijk is en dat deze eisten van hen die uit de heidenen kwamen zich ook zouden besnijden (Hand. 15:1ev.) en tot gevolg het Apostelconvent heeft waarin wordt besloten dat het hen niet nodig is om de Mozaïsche wet, incl. de besnijdenis, te houden. Tevens is dit een zeer belangrijke aanwijzing dat proselieten zich toen moesten laten besnijden.
In 1 Corinthiers 7:18 wordt een verwijzing gemaakt naar het ongedaan maken van een besnijdenis.
Bij de tegenwoordige Joden wordt de besnijdenis voltrokken door een moheel, besnijder. Het ritueel zelf bestaat uit twee delen, de peri’a, het verwijderen van de voorhuid, en de metsitsa, het uitzuigen van de wond.
In tijden van vervolging kwam het voor dat men de besnijdenis ongedaan probeerde te maken. Met name toen Antiochus IV Epiphanes (168 v.C.) aan het bewind was werd de besnijdenis verboden en probeerde men de voorhuid te herstellen. Een andere periode was tijdens het bewind van de Romeinse keizer Hadrianus (~117 n.C.). Ook tijdens het nazi-regime werden er vele operaties gedaan om de voorhuid te herstellen (B. Meijer, Circumcisie in historisch perspectief).
In de eerste eeuwen waren er vooral veel Joodse christenen hun kinderen bleven besnijden. De leer van de Rooms-katholieke kerk dat de doop in de plaats is gekomen van de besnijdenis lijkt gebaseerd te zijn op Colossenzen 2:11-12.
Binnen de Koptisch-orthodoxe Kerk komt nog de besnijdenis voor.
De besnijdenis komt niet alleen voor bij de Israëlieten, ook in andere culturen en landen kwam of komt dit fenomeen voor. Bekend is dat sommige Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse volken als de Inca's en Azteken zich lieten besnijden. In de Bijbel zien we dat volken als de Edomieten, Ammonieten en Ismaëlieten zich besneden. Misschien ook bij de Phoeniciërs in zwang geweest. Ook de moslims laten zich besnijden, hoewel het niet in de koran voorkomt, zeer waarschijnlijk was dat niet nodig omdat het voor het ontstaan al populair was in het Midden-Oosten.
De Egyptenaren waren volgens Jer 9: 25-26 en Ezech 31:18; 32:18-19 besneden, ook in seculiere geschriften wordt hier over geschreven, hoewel onderzoek bij mummies heeft aangetoond dat dit in Egypte niet algemeen was.
Het is bekend dat Pythogoras zich eerst moest laten besnijden voordat deze werd toegelaten op de universiteit van Alexandria. Dit was echter een uitzondering daar dit fenomeen niet algemeen was in Griekenland.
Aangemaakt 19 februari 2005, laatst gewijzigd 11 juni 2021
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!