Literatuur
Bijbelteksten

Ecclesiologie, Gemeente zijn

Ecclesiologie (of kerkleer) is de verzamelnaam voor het theologisch nadenken over het begrip kerk. Zowel in de vroege kerk als in de Middeleeuwen is hier nog geen sprake van, wel zijn er gelegenheidsgeschriften zoals van Augustinus in zijn strijd met het donatisme, maar in de systematische uiteenzettingen van de christelijke leer ontbreekt een aparte behandeling van de kerk. Pas tijdens de hervormingen in de 16^de eeuw zien we het ontstaan van de ecclesiologie, waarbij het opvallend is dat in de eerste drukken van dogmatische hoofdwerken van zowel Melanchton (Loci communes) als Calvijn (Institutie) deze nog niet worden behandeld, in latere drukken zijn hierin toevoegingen gemaakt. Ook in de Rooms-Katholieke kerk zien we dat tijdens het Oecumenisch Concilie van Trente dit onderwerp wordt opgepakt.

Functies in de gemeente

Als eerste wordt bij gemeentes gesproken over apostelen, waarbij in Hebreeën 3:1 wordt gesproken dat Christus de allereerste apostel is. Wat is nu een apostel? Een apostel is een gezondene, Christus was de Gezondene door God Zijn Vader. In Handelingen 1:8 lezen we dan dat de discipelen getuigen (of gezondenen) waren, nog later zien we dat er nog meer gezondenen komen (Paulus, Barnabas). Zij werden gezonden door de gemeente van Antiochië om het evangelie te verkondigen. Wij zouden deze mensen nu zendelingen noemen, hoewel de meeste zendelingen tegenwoordig niet via een gemeente maar via een organisatie er op uit worden gestuurd. In 1 Corinthiërs 12:28 lezen we dat naast apostelen ook andere functies: profeten, leraars en personen welke bepaalde gaven hebben.

Samenkomst van de gemeente

In de eerste instantie blijkt dat er dan tweetal soorten diensten zijn:

1. De evangelisatie diensten, hier zie je voornamelijk de apostelen spreken en luisteren de anderen (incl. de ongelovigen. (Zie o.a. Hand. 2, 3 en 13)
2. De gemeente samenkomsten, soms in grote ruimtes (bv. het voorhof van Salomo Hand. 5: 12) , meestal in een meer huiselijke omgeving (bv. Hand. 2: 46 in verschillende huizen; 12: 12 bij Maria thuis; 20: 8 in een gebouw op de derde verdieping; Rom. 16: 5; 1 Cor. 16: 19 bij Priscilla en Aquila; Col. 4: 15 bij Nympha en in Phil. 2 bij Philemon thuis).

Nu wil ik niet betogen dat we allemaal weer naar huissamenkomsten moeten gaan, maar ik denk dat de huiselijke Bijbelstudies zeer goed overeenkomen met bovenstaande, daarnaast is het van groot belang dat alle broeders en zusters van een bepaalde gemeente regelmatig samenkomen. Echter als we samenkomen in zo'n grote ruimte kan dat tot passiviteit van de bezoekers leiden, men komt dan alleen samen voor de preek terwijl er weinig gelegenheid is voor het onderling contact. Ik denk dat alle samenkomsten van kinderen Gods doortrokken moeten zijn van een gezinssfeer. Immers wij zijn broers en zussen en dan is het logisch dat sommigen zich zo vrij voelen om vragen te stellen (cf. 1 Cor. 14: 35) of iets hebben te delen (cf. 1 Cor. 14: 26). Een ander iets wat me opviel is dat alle gemeentes plaatselijk gebonden zijn, altijd lees je van de gemeente van Rome, de gemeente van Efeze, de gemeente van Antiochië etc. Nog iets is dat er altijd maar sprake is van een gemeente, dus niet de gemeenten van Rome, de gemeenten van Efeze, maar altijd in enkelvoud. Dat wij tegenwoordig verschillende gemeenten hebben al naar gelang dogma is dus onschriftuurlijk (cf. 1 Cor. 3).

Doel van de gemeente

Het is enorm fijn als er steeds meer mensen bij de gemeente komen, maar waarom komen zij en waarom komen een hoop niet in de Bijbelstudies. Is dat niet een vraag die we eerst moeten beantwoorden? Is niet een van de taken van een gemeente om opgebouwd te worden, zijn er daarom geen leraars (lees broeders die de gemeente kunnen leren) in iedere gemeente? En wat moeten wij als gemeente dan wel niet leren? Is dat niet een betere kennis van Gods handelen, van Gods Woord? Dit lijkt mij een belangrijk beleidspunt. En wat voor visie, wat voor inzicht moeten we dan hebben? De laatste tijd is regelmatig de visie van Coca Cola aangehaald, maar misschien is het goed om eens hun andere beleidspunten te noemen (tussen "" het standpunt van Coca Cola):

1. Communicatie, "Als leider heb je niet alleen visie nodig, maar moet je kunnen communiceren. Wat heb je aan een visie als je die niet kunt overdragen." Als onze visie is het verkondigen van Gods Woord, dan is communiceren hoe kan ik dit overdragen aan de gemeente.
2. Aandacht (Human Resource Management), "Als leider moet je met je mensen kunnen omgaan, je mensen kennen, begrijpen dat verschillende mensen verschillend in elkaar zitten en verschillend benaderd moeten worden." Dit soort aandacht is begrip hebben voor de gemeenteleden.
3. Leren (Educational Management), "Een leider moet niet ophouden te leren, niet alleen door een cursus, maar ook door te lezen, je ogen en oren goed open te houden en met een leergierige houding in het leven te staan." Voor ons christenen betekent dit hoe kan ik er achter komen wat God wil. Zijn wij bereid om Gods Woord te bestuderen of om beter inzicht (aandacht) te krijgen voor de anderen een cursus "Pastorale Hulpverlening" te volgen.
4. Pijn (Struggle Management) "een onvermijdelijk element van leiderschap is pijn, immers een leider steekt zijn nek uit, neemt initiatief en verwoord zijn visie waar hij heen wil." Iemand heeft eens gezegd dat pijn de doornenkroon is die we allemaal moeten dragen, we lijden allemaal mee als iemand het moeilijk heeft. Vasten wij bv. als gemeente als een gemeentelid een operatie moet ondergaan?
5. Charisma (Profit Management), "de winst die je kan behalen als je het met overtuiging doet. (The best in the world)" Charisma is te vergelijken met de zalving, de zegen van de Heilige Geest. Immers als we volgens deze beleidspunten handelen dan krijgt de Heilige Geest een belangrijke plaats in de gemeente waar alleen maar zegen uit kan voortkomen.

Als ik de Efeziërs brief lees, dan vallen me een aantal kernwoorden op die slaan op bovenstaande: Het 1^ste kernwoord is "zitten" (Ef. 2: 6) God heeft ons met Christus in de hemelse gewesten doen zitten en ik geloof dat iedere gelovige zijn geestelijk leven moet beginnen vanuit die plaats van rust. Ik denk dat dit het sleutelwoord en het geheim is van de werkelijke geloofservaring. Geestelijk zitten is eenvoudig ons gehele gewicht te laten rusten op de Heer. Wij laten Hem de verantwoordelijkheid dragen en houden op dit zelf te doen. Het managen van een gemeente wordt krijgt dan plotseling een geheel andere inhoud.

Het 2^de kernwoord is "wandelen" (Ef. 4: 1) Als we uitgerust zijn en God's Kracht hebben opgedaan, pas dan kunnen we gaan wandelen waardig de roeping met welke we zijn geroepen, geheel vernieuwd in de geest van ons denken (cf. 4: 17, 23), kunnen we toetsen wat de Heer behaaglijk is (cf. 5:8, 10). Paulus schrijft hier iets over aan de Filippenzen (2:12, 13): "Bewerkt uw behoudenis met vreze en beven, want God is het, Die om Zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt."

Het laatste en 3^de kernwoord is standhouden (Ef. 6: 11) Op het moment dat we gaan wandelen zal ook onze tegenstrever actief worden, daarom moeten wij onze wapenuitrusting aandoen en standhouden.

Citaten

Wel of niet naar de gemeente gaan

Naar de kerk gaan is een voorrecht! Het woord delen met elkaar, psalmen, lofzangen en geestelijke liederen zingen met elkaar. God dankend en daarnaast vreugdevol geven. De brieven van Paulus zijn gestuurd naar kerkgemeenten om met ELKAAR te delen.

Dat is tegenwoordig niet anders. Wanneer je niet naar de kerk gaat dan eindig je met valse predikanten zoals Joyce Meyer, Joel Osteen Benny Hinn, etc. Er is namelijk niemand die je vermaant. Ik geloof dat een rebels gedrag tegenover de kerk meer zegt over de criticus dan over de kerk zelf. Je kunt kritiek hebben over de houding van de kerk, dat heb ik en anderen ook. Maar als je dan geen handen uit de mouwen steekt om het aan te pakken. Dan blijft het bij haatprediken.

Michelangelo Goeloe