Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Palestina of Filistea (Hebreeuws פְּלֶשֶׁת H6429), gebied waar de Filistijnen woonden, lett. "pelesheth" Philistia, de belangrijkste steden waren Asdad, Askelon, Ekron, Gath en Gaza.
Van Lat. Palestina (naam van een Romeinse provincie), van Gr. Παλαιστίνῃ (Palaistinon, cf. Herodotus History i.105.1, ii.106.1 Παλαιστίνῃ Συρίῃ, ii.104.3, vii.89.1 Παλαιστίνῃ, iii.5.1 Παλαιστίνων alle in de context van Syrië; Pausanias, Description of Greece, 9.19.8 Παλαιστίνῃ), van Heb. פְּלֶשֶׁת H6429 Pelesheth Filistea, land van de Filistijnen (lett. betekenis "invallers").
In de LXX als: ἀλλόφυλος G246 "vreemd, buitenlands".
Tot 1948 was de term Palestina equivalent met het gebied dat gelijk stond met de gelijknamige Romeinse provincie, of in Bijbelse zin met het grondgebied van de Filistijnen, welke zich uitstrekte tot Tyrus en Sidon (Ps. 83:8; Jes. 14:31; Joel 3:4). In het Nederlands werd het in de 13de eeuw en later ook de Middellandse Zee de Palestijnse Zee genoemd (WNT, lemma Palestina; cf. Vulgaat mare Palestinorum).
Daarna is het gebied dat de Filistijnen beheersten in veel vertalingen overgezet met Filistea, ter onderscheid met het grondgebied van deze provincie en vooral omdat de moderne benaming Palestina een andere inhoud kreeg.
Voor een geschiedenis van het volk → Filistijnen
Uitwerken
Philo (~20 v.C.-50 n.C.) schreef reeds "Ook Palestina-Syria (Παλαιστίνη Συρία) zijn niet onvruchtbaar van voorbeeldige wijsheid en deugdzaamheid" (Philo, Quod Oinnis Probus Liber, XII.75).
Ten tijde van de Romeinse overheersing bestonden er geen Filistijnen meer. Kort voor of na het neerslaan van de tweede Joodse opstand (Bar-Kochba, 135 n.C.) werd door de Romeinse keizer Hadrianus de provincie Iudea onderdeel van de grotere provincie Syria Palaestina. Veelal wordt gezegd dat dit een vernoeming naar de Filistijnen is gedaan omdat zij de erfvijanden van de Joden waren en dat zo iedere herinnering weggevaagd zou worden. Echter gezien het feit dat reeds Philo, Josephus en anderen reeds eerder deze benaming gebruikten ligt het meer voor de hand dat Hadrianus bij de hervorming van de nieuwe provincie de naam tegelijk aanpaste bij het gebied welke het besloeg (D. Jacobson, BAR 27:03, May-Jun 2001). Daarnaast weten we dat hij als 'restitutor' ook andere provincies hervormde tijdens zijn leven (Ivo Topalilov, Hadrian and Philippopolis, Thrace).
Na de opsplitsing van het Romeinse rijk werd het onderdeel van het Byzantijnse rijk en was er sprake van enig toerisme door pelgrims naar de heilige plaatsen.
In 638 werd Jeruzalem door de Islamitische strijdkrachten onder leiding van Omar veroverd. Tijdens dit bewind waren volgens de geschiedkundige James Parkes de legereenheden de enige Arabieren die toen in het land waren, naast de Joden, Christenen en een paar bedoeïenen. In 985 klaagt de Arabische schrijver Muqaddasi: “the mosque is empty of worshipers… The Jews constitute the majority of Jerusalem’s population“.
Tijdens en na de kruistochten viel het gebied onder de kruisvaarders en floreerden er enige tijd kleine dunbevolkte christelijke rijken in het gebied. Deze kleine rijken vielen op een gegeven moment onder de Egyptische heerschappij.
In 1516 veroverden de Turken het gebied en bleven hun heerschappij uitoefenen tot het einde van WO I. Ook onder de Turken blijft het land dunbevolkt. In 1695-1696, schreef de Nederlandse geleerde en cartograaf Adriaan Reland (Hadriani Relandi): “Most of the land was empty, desolate, and the inhabitants few in number and mostly concentrated in Jerusalem, Acco, Tzfat, Jaffa, Tiberius and Gaza. Most of the inhabitants were Jews and the rest Christians. There were few Muslims, mostly nomad Bedouins. The Arabs were predominantly Christians with a tiny minority of Muslims. In Jerusalem there were approximately 5000 people, mostly Jews and some Christians. In Nazareth there were approximately 700 people – all Christians. In Gaza there were approximately 550 people – half of them Jews and half Christians.”
---
The number of inhabitants within the walls [van Jeruzalem] is about twenty thousand. About seven thousand of this number are Jews, the balance being mostly Turks and Armenians. (Orson Hyde, A voice from Jerusalem, Letter III, 22 nov. 1841)
---
Na 1918 kwam het gebied onder mandaat van Groot-Brittannië en werden algauw plannen gemaakt om het gebied in tweeën te delen: een Palestijns gebied (ten oosten van de Jordaan) voor de Arabische bevolking en een Joods gebied (ten westen van de Jordaan).
Pas nadat de Engelsen het bewind kregen over dit gebied, zien we een verandering in de bevolkingssamenstelling. Met name toen er geruchten gingen dat het in de toekomst wel eens een Joodse staat zou worden (1917) trokken veel Arabieren al dan niet illegaal naar het land. De British Hope-Simpson Commission geeft in 1930 de aanbeveling om “Prevention of illicit immigration” to stop the illegal Arab immigration from neighboring Arab countries. In diezelfde periode rapporteert de British Governor of the Sinai (1922-36) in de Palestine Royal Commission Report: “This illegal immigration was not only going on from the Sinai, but also from Transjordan and Syria.” En in 1934 geeft de gouverneur van het Syrische district Huran, Tewfik Bey El Hurani, toe dat in slechts enkele maanden in 1934 meer dan 30.000 Syriërs van Huran naar Palestina trokken.
Soms wordt als bewijs dat de Joden hier al eerder waren aangehaald dat de vlag van het mandaatgebied een blauw-witte vlag is met daarop de Ster van David. Echter deze is afkomstig van de Nouveau Petit Larousse Illustré (1924) en niet correct.
De meeste Arabieren die nu daar wonen zijn afstammelingen van hen die de afgelopen 100 jaar daar naar toe zijn getrokken. Pas nadat de staat Israël de gebieden Samaria en Judea (ook wel de West Bank) wist te heroveren op de Jordaniërs werden op 4 juli 1967 deze Arabieren plotseling Palestijnen genoemd, of zoals de PLO terrorist Walid Shoebat het verwoord: “Why is it that on June 4th 1967 I was a Jordanian and overnight I became a Palestinian?” … “We did not particularly mind Jordanian rule. The teaching of the destruction of Israel was a definite part of the curriculum, but we considered ourselves Jordanian until the Jews returned to Jerusalem. Then all of the sudden we were Palestinians – they removed the star from the Jordanian flag and all at once we had a Palestinian flag”. Zahir Muhsein, een andere PLO terrorist zei in 1977 "The Palestinian people does not exist. The creation of a Palestinian state is only a means for continuing our struggle against the state of Israel for our Arab unity. In reality today there is no difference between Jordanians, Palestinians, Syrians and Lebanese. Only for political and tactical reasons do we speak today about the existence of a Palestinian people, since Arab national interests demand that we posit the existence of a distinct "Palestinian people" to oppose Zionism. Yes, the existence of a separate Palestinian identity exists only for tactical reasons, Jordan, which is a sovereign state with defined borders, cannot raise claims to Haifa and Jaffa, while as a Palestinian, I can undoubtedly demand Haifa, Jaffa, Beer-Sheva and Jerusalem. However, the moment we reclaim our right to all of Palestine, we will not wait even a minute to unite Palestine and Jordan." (James Dorsey, "Wij zijn alleen Palestijn om politieke reden", Trouw, 31 Maart 1977).
Over het ontstaan van "Palestina" doen regelmatig allerlei onzinverhalen de rondte om maar te kunnen bewijzen dat het altijd Palestijns gebied is geweest. Hieronder een aantal voorbeelden:
Aangemaakt 17 oktober 2006, laatst gewijzigd 6 december 2019
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
