Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Onder ondertrouw (Hebreeuws אָרַשׂ H781, Grieks μνηστεύω G3423) verstaat men het aangeven (bij de burgerlijke stand) van het voornemen om te trouwen. In Bijbelse zin werd op het moment van de ondertrouw de juridische verbintenis tussen man en vrouw definitief, maar – ter onderscheid met getrouwd zijn – ze nog niet bij elkaar mochten wonen en seksuele gemeenschap met elkaar mochten hebben.
Bij de volken in het Midden Oosten bestond de gewoonte dat men eerst in ondertrouw ging.
Als is afgesproken dat er getrouwd wordt en de bruidsschat is betaald, wordt er niet meteen getrouwd. Ze zijn dan in ondertrouw, wat te vergelijken is met verloofd zijn met dit verschil dat alleen onder zware omstandigheden nog dit verbroken kon worden. Dit is zelfs in de Mozaïsche wetgeving geregeld (Exod. 22:16; Deut. 20:7, 22:23-28, 28:30). Het eerste geval is David die Michal opeist omdat hij een bruidsschat heeft betaald (2 Sam. 3:14) en later bij Hosea waar God symbolisch in ondertrouw gaat met het volk Israël (Hos. 2:18-19).
Deze periode werd vaak de bruiloftstijd genoemd (Jer. 2:2).
In het Nieuwe Testament komen we het tegen bij Jozef en Maria (Mat. 1:18; Luk. 1:27, 34; 2:5).
In Nederland wordt de benaming ondertrouw, ook wel huwelijksaangifte genoemd, gebruikt voor het aangeven van het voornemen om te trouwen. Met ingang van 1 september 2015 is de ondertrouw vervallen (Burgerlijk Wetboek, 1.43) en is alleen nog een (digitale) melding bij de gemeente nodig om het voornemen om te trouwen te melden (Burgerlijk Wetboek, 1.44).
Aangemaakt 11 juli 2005, laatst gewijzigd 1 augustus 2021
    |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!